öğle yemeğine giderken öğretmen arkadaşım yanıma geldi;
-Niye böyle bu kadar mesut her zaman gülüyorsun?
bende gene şebek ifademle,
-Napayım ki,
o da tüm açık sözlüğünü kullanarak
-Niye bu kadar gülüyosun ki? Sinir oluyorum senin bu tavrına!:)
-napayım ki hocam zaten ortam yeterince gergin değil mi?
biraz daha yürüdük.
- Bakın hocam bu okul çok sert sizde bunun farkıdasınız. Bizde onlara karşı sert olursak onlarda sorunları sertlik çözecek yarın. Hem hocam hep bize hep dediler ya bu meslek seçiminde "sevdiğinin mesleği seç diye" severek mi sectik bilmiyorum. Ama işte gülmeden de yapılmaz ki?
-biliyorum ama işte biraz yüz verirsen tepene çıkıyorlar. Ben mesela bu yüzden eski okulumda dövmek zorunda kaldım. sonra çocuklar kuzu oldu.
-Hocam dalga geçin biraz. Onlarla birlikte eğlenmeyi deneyin Gırgır yani zaten pek çokta olay var bunun için mesela bugün bir çocuk haritaya bakıyordu. yaklaştım yanına nereye gidelim dedim. O da Fransaya dedi. olur dedim sonra nasıl gideceğiz kısmında gelince çocuk havalimanına gider oradan uçağa veya gemi ile gideriz dedi. Bende Hımm havalimanlarında gemilere kanat takıp uçuruyorlar mı ki dedim. O da işte hocam olmadı gemi ile gideriz işte dedi.
:)
Şimdi nasıl öğretmen olucam bilmiyorum. Zaten sorunlu olan çocuklara sadece ben gülersem onlarda bundan daha fazla yararlanmanın yolunu arayacak. İşte sonra bende insan olduğum için sinirleneceğim, kızacağım onlara ama sonra ne olacak bende mi sertlikle şiddetle kuzulaştırılmış kuzu çobanlığı mı yapacam :S
